Inge Lanneau (tweede van rechts op bovenstaande foto) is een inspirerende en gepassioneerde vrouw van 47 jaar, met een verstandelijke beperking en epilepsie. Al ruim 25 jaar is ze actief in de atletiek, waar haar liefde voor sport duidelijk naar voor komt. In mei nam ze deel aan de Special Olympics in Mechelen, waar ze met trots twee zilveren medailles behaalde. Voorafgaand aan dit bijzondere evenement hadden we het genoegen om met Inge en haar ouders, Raphael en Marijke, te spreken over haar enthousiasme voor atletiek en over de besteding van haar Persoonsvolgend Budget.
1. Hoe ben je begonnen met sporten en waarom heb je atletiek gekozen?
Inge: “Mijn oorspronkelijke droom was duiken, dus ik begon met zwemmen bij SOMIVAL, hier in Waregem. Helaas werd zwemmen te moeilijk vanwege mijn epilepsie, dus besloot ik om over te schakelen naar hardlopen. Dat werd mijn nieuwe focus en ik doe het met veel plezier. Ik heb een coach en ben lid van een joggingclub. Eens per maand gebruik ik de atletiekpiste om mijn techniek te trainen en intervaltraining te doen. Daarnaast doe ik ook aan cross in het bos, wat uitdagender is door de bochten, maar het helpt om mijn kracht te vergroten.”
Marijke: “Inge is al van kinds af aan heel actief, tot het extreme toe. Wanneer ze rustig was, dacht ik altijd dat ze ziek was.”
2. Je neemt binnenkort deel aan je derde Special Olympics. Wat zijn je verwachtingen?
Inge: “Mijn verwachtingen zijn hooggespannen! Ik wil er dit keer echt vol voor gaan. Ik ga rustig beginnen en mijn tempo geleidelijk opbouwen tijdens de wedstrijden. Het is altijd interessant om naar de andere deelnemers te kijken, zodat ik hun loopstijl en kracht kan observeren. Het wordt een spannende ervaring en ik ben vastberaden om het beste van mezelf te laten zien op de Special Olympics.”
3. Ken je veel andere deelnemers?
Inge: “Nee, ik ken niet veel van de andere deelnemers, maar dat maakt niet uit, want we leren elkaar altijd snel kennen. We babbelen meteen en het is heel gezellig. Er heerst een fijne sfeer van samenhorigheid en steun. Als iemand een mindere dag heeft, zijn we er altijd om elkaar op te beuren en te motiveren. Die onderlinge steun en vriendschap maken de Special Olympics extra bijzonder.”
4. Wat zijn je mooiste herinneringen met betrekking tot de sport?
Inge: “Mijn mooiste herinnering is absoluut toen ik voor de eerste keer mocht deelnemen aan de Special Olympics. Dat was een geweldige ervaring! Tijdens de 1500 meter race ontmoette ik een meisje dat ook voor het eerst meedeed. We raakten bevriend en hadden tijdens het lopen veel leuke gesprekken. We moesten binnen 7 minuten eindigen, maar waren uiteindelijk pas na 9 minuten over de finish. Uiteindelijk zijn we wel vooraan geëindigd en heb ik daar mijn eerste gouden medaille behaald!”
Raphael: “Wij riepen vanaf de zijkant dat ze moest blijven lopen, omdat de anderen haar inhaalden terwijl ze gezellig aan het babbelen was.”
5. Heb je tips voor mensen die ook willen gaan sporten?
Inge: “Zeker! Mijn belangrijkste tip is om in beweging te komen en te blijven bewegen. Sporten is niet alleen goed voor je lichamelijke gezondheid, maar het kan ook enorm veel plezier en voldoening geven. Voor mensen met een beperking, zoals ikzelf, zou ik graag zien dat er meer aandacht is voor G-sporters. Ook zou het goed zijn als G-sport meer aandacht krijg in de media, zodat het bewustzijn en de inclusie worden vergroot.
Ik heb ervaren dat ik soms word uitgesloten als ik met reguliere sporters meedoe. Het is beter als mensen gewoon normaal met ons omgaan en contact zoeken. Als ik iemand met een beperking zie, ga ik graag met die persoon babbelen en toon ik begrip en respect. Ik merk dat dit mensen echt blij maakt. Dus mijn tip is: laten we samen sporten en begrip tonen!”
6. Heb je nog doelen die je wilt bereiken?
Inge: “Ja, ik heb nog enkele doelen die ik graag zou willen bereiken. Mijn oorspronkelijke droom was om te duiken, maar vanwege mijn epilepsie is dat helaas niet mogelijk. Dat vind ik jammer. Een ander doel dat ik heb, is om naar Afrika te gaan. Ik ben namelijk erg geïnteresseerd in de cultuur. Het is een droom die ik koester, en wie weet, misschien kan ik het in de toekomst nog realiseren. Voor nu blijf ik me vooral richten op mijn atletiek en genieten van de sport.”
7. Raphael en Marijke, Inge heeft een Persoonsvolgend Budget. Wanneer heeft ze dat gekregen en heeft dat haar geholpen met haar atletiek?
Raphael: “Inge kreeg haar PVB twintig jaar geleden, toen de persoonsvolgende financiering net van start ging. We hebben dit nooit gebruikt voor haar sport, maar besteden het voornamelijk aan woonbegeleiding. Inge heeft haar eigen studio bij Ten Anker in Waregem, wat haar de mogelijkheid geeft om zelfstandig te zijn en toch beschermd te wonen.”
Marijke: “Ja, hier heeft ze haar eigen plekje en vooral veel rust en privacy. Dat is voor ons heel belangrijk. Een groepswoning zou te druk zijn voor Inge, daarom hebben we voor deze oplossing gekozen.”
Raphael: “Inge staat momenteel op de prioriteitenlijst voor een budgetverhoging, maar het kan nog even duren voordat deze wordt toegekend. Desondanks zijn we tevreden met de ondersteuning die we met het PVB kunnen inkopen.”
Hoe zijn jullie bij absoluut vzw terechtgekomen en hoe is jullie ervaring?
Raphael: “Inge heeft zestien jaar bij een woonproject in Kuurne gewoond, maar het zat daar echt niet goed met de inwonende begeleidster. Om de situatie te verbeteren, namen we contact op met absoluut vzw voor advies. Samen met onze coach, Nele, hebben we uiteindelijk een geschikte oplossing gevonden bij Ten Anker, waar Inge nu al drie jaar tevreden woont.
Onze ervaring met absoluut vzw is zeer positief, daarom blijven we ook lid. Telkens wanneer we hulp nodig hebben, staat Nele voor ons klaar en biedt ze de juiste ondersteuning. We zijn erg tevreden met de begeleiding die we krijgen en de hulp die absoluut vzw ons biedt.”
Deel jouw verhaal met ons!
Heb jij, net als Inge, een bijzonder verhaal dat je graag wilt delen met de andere leden van absoluut vzw? We horen het graag! Stuur een e-mail naar catharina.larsen@absoluutvzw.be.